alle (37) gedicht(en) van
'Hennie Pen-Dijkema'
| 1 [2] 3 4 5 6 7 |
| Thema = Covid 19 2021-03-12 / Hennie Pen-Dijkema Stil leven
Als je stil moet leven, een rups ingesponnen in zijn cocon, wachtend, kom je tot bezinning. Meer tijd om na te denken, meer rust en aandacht voor allerlei dingen, waar je aan voorbij ging. Vallend blad, vogels zingend in de tuin, het tikken van de klok, de radio, nu eens op klassiek. Het gaat, maar toch zie je uit naar de dag met volop zonneschijn, een dag om je te ontpoppen. Geen rups meer, maar vlinder, die zijn vleugels verwarmt, dan in vrijheid uitvliegt de wijde wereld tegemoet. Hennie Pen-Dijkema |
| Thema = Jij mag er zijn 2021-03-12 / Hennie Pen-Dijkema Refrein
Je mag er zijn, hoor je zo vaak, het is een terugkerend refrein. Goed bedoeld, maar is die uitspraak voor de betreffende wel zo fijn? Je eigen aardigheden zijn jouw zaak, niemand krijgt jou daar mee klein. Je mag er zijn , hoor je zo vaak, het is een terugkerend refrein. Je bent een mens met eigen taak. Hoe je er uitziet of wilt zijn, doet niet terzake, dus waak voor onzekerheid en pijn. Je mag er zijn, hoor je te vaak, het is een overbodig refrein. |
| Thema = Vreemd 2020-05-16 / Hennie Pen-Dijkema Vreemd
Vreemd, zo’n mooi woord uit het Latijn, dat krans of kroon betekent, roept nu angst op. Een Mexicaans biertje met die naam wordt nu liever niet gedronken, een bepaalde sigaar niet gerookt. Het is een meisjesnaam, een sterrenbeeld, maar wie wil er nog zo genoemd worden?
Zullen we de lichtkring rond zon of maan anders gaan noemen? Bij de kransslagader het Latijn vermijden? Origami, de kunst van het vouwen, kent een papiersoort onder die naam met een omringde cirkel in het midden. Toch maar even niet gebruiken nu?
Een lauwerkrans in het oude Rome, een krans van korenaren voor een godin, de naam van een martelares uit Egypte, de structuur van een passiebloem, het was zo’n gebruikelijk woord.
Het heeft een smet gekregen, die niet meer schoon te wassen is.
Hennie Pen-Dijkema, 4 mei 2020 |
| Thema = Vreemd 2020-05-15 / Hennie Pen-Dijkema Vreemd
Vreemd, zo’n een mooi woord uit het Latijn, dat krans of kroon betekent, roept nu angst op. Een Mexicaans biertje met die naam wordt nu liever niet gedronken, een bepaalde sigaar niet gerookt. Het is een meisjesnaam, een sterrenbeeld, maar wie wil er nog zo genoemd worden?
Zullen we de kring van vocht rond zon of maan anders gaan noemen? Bij de kransslagader het Latijn vermijden? Origami, de kunst van het vouwen, kent een papiersoort onder die naam met een omringde cirkel in het midden. Toch maar even niet gebruiken nu?
Een lauwerkrans in het oude Rome, een krans van korenaren voor een godin, de naam van een martelares uit Egypte, de structuur van een passiebloem, het was zo’n gebruikelijk woord.
Het heeft een smet gekregen, die niet meer schoon te wassen is.
|
| Thema = Voelsprieten 2019-07-01 / Hennie Pen-Dijkema Ballade van een weekdier
Ik heb geen armen en geen benen. Zwaaien naar iets kan ik niet, wat lopen is, weet ik niet. Van een skelet is bij mij geen sprake, geen botje tref je bij mij aan. Scharnieren zal bij mij niet gaan. Ik ben een week dier, maar toch sterk.
Ik ben geen carnivoor, geen omnivoor, mijn dagelijks maal bestaat uit blad. Mensen zien mij in de tuin niet graag, toch ben ik een hapje voor hun maag. Vogels bedreigen mij ten zeerste, mol en egel lusten pap van mij. Ik ben een week dier, maar toch sterk.
Ik ben niet snel, ga traag mijn pad. Waarom zou ik de tijd niet nemen. Mieren, bijen, altijd bezig, ik neem mijn rust, doe kalmpjes aan. Bouwplannen zijn voor mij niet nodig, een nest, cocon, ik ken het niet. Ik ben een week dier, maar toch sterk.
Envooi
Prince, ik kruip op deze aarde rond, mijn zilveren sporen trekkend. Voelhorens wijzen mij de weg. Bij onraad kruip ik in mijn huis, dat altijd op mijn rug staat. Ik ben een week dier, maar toch sterk. |
| 1 [2] 3 4 5 6 7 |